Voy Tirando ;-)
Blijf op de hoogte en volg Alex
05 Oktober 2014 | Colombia, Bogota
Allereerst wil ik mijn excuses maken. “Killing my darlings” is niet aan mij besteed en zodoende is het een erg lang verhaal geworden, maar het geeft hopelijk wel een goede impressie!
Afgelopen dinsdag ben ik vertrokken voor mijn grote avontuur van 12 weken in Bogota. Ik heb weinig vliegervaring en in je eentje reizen is dan best spannend. Zeker omdat ik twee keer moest overstappen, met naar mijn idee weinig overstaptijd en een hoop te regelen in Detroit, dus ik zag er een beetje tegenop, maar het ging zeer voorspoedig!
Het was wel wat confronterend toen ze me in Detroit bij de douane vroegen wat ik ging doen. Ik voorzag in de VS geen problemen, omdat ik gewoon op doorreis was, dus antwoordde naar waarheid dat ik vrijwilligerswerk ging doen in Colombia. “Oh en hoe weet je dan dat ze daar op je zitten te wachten?”.. toen ik daarop reageerde dat ik aangesloten was bij een organisatie was het voldoende.
In Colombia voorzag ik meer problemen. Je kunt Colombia in voor 90 dagen zonder visum voor toerisme en ook voor vrijwilligerswerk, maar als je zegt dat je vrijwilligerswerk gaat doen, schijnen ze nog wel eens moeilijk te doen, dus er werd geadviseerd om te zeggen dat ik aan het reizen was. Ik vond alleen mijn verhaal niet zo sterk, met twee koffers, eentje vol met speelgoed en een formulier waarop stond dat ik 84 dagen zou blijven, maar het leidde niet tot problemen.
Mijn eerste ervaring met de Colombianen was een zeer positieve. Toen ik het vliegtuig in Atlanta instapte zag ik dat ik het geluk had naast een zeer aantrekkelijke Colombiaanse te mogen zitten (mijn zwager attendeerde me vlak voor vertrek op een lijstje waar de Colombiaanse vrouwen in 2013 wereldwijd verkozen waren tot de meest aantrekkelijke en ik denk dat ze ook in 2014 weer kunnen meedingen om de prijzen..). Toen er nog een vrouwelijke leeftijdgenoot naast mij bleek te gaan zitten, was ik in de veronderstelling dat de dames vriendinnen waren, omdat de een de ander haar bagage op schoot nam en was ik bereid (met verdriet) mijn plaats in het midden af te staan. Dat bleek niet het geval, dus ik heb een prima reis gehad in het midden. Later werd de een niet helemaal lekker en kreeg van de ander haar persoonlijke flesje water en pilletjes aangereikt, ik vond er in ieder geval opvallend veel vriendelijkheid van uitgaan en dat is tot op heden ook mijn ervaring met andere Colombianen. Na een reis van bijna vierentwintig uur (overstappen maakt de reis wel erg lang, maar betaalbaar.. voor je gemoedstoestand kun je echter beter zo min mogelijk overstappen) werd ik opgepikt en kon meteen naar bed om ’s ochtends gelijk aan te sluiten bij het vrijwilligerswerkprogramma.
De jetlag lijkt mee te vallen, hoewel ik elke ochtend veel te vroeg wakker word. Woensdagochtend heb ik met twee andere nieuwe vrijwilligers (waarvan een Nederlander, dat had ik zeker niet verwacht!) een Engelse les gegeven over instrumenten aan blinde kinderen (klein groepje van drie blinde kinderen). Het was erg bijzonder en ik heb er een hoop van geleerd. ’s Middags was er een introductie/voorstelgesprek met de andere vrijwilligers en een rondje door de wijk waarin wij verblijven. Er zijn hier zo’n tien (uiterst aardige) vrijwilligers (van de VS, Australië, Portugal, Brazilië en dus Nederland) en een paar coördinatoren van het project zelf. We slapen in twee kamers met stapelbedden en niet overdreven veel ruimte voor bagage. Omdat wij verblijven in een relatief rijke wijk, omdat dat veilig is, en mede omdat er diverse projecten zijn en je natuurlijk niet overal dichtbij kan zitten is de reis met de propvolle bussen erg lang (gemiddeld zeker een uur). Er wordt voor ons (tot op heden goed) gekookt doordeweeks, dus dat is wel erg fijn. De communicatie in Engels, loopt zeker niet altijd soepel, maar ik red me wel.
Donderdag ben ik naar een, wat ik denk te mogen noemen, sloppenwijk geweest om op een door de VN opgerichte school samen met andere vrijwilligers met een kleuterklas met de strijkkralen te spelen. Het laatste gedeelte van de reis er naar toe, met een jeeptaxi heuvel op, was zeer avontuurlijk, je moest er echt inkruipen en zit er helemaal gebogen in, zeer oncomfortabel.
De klas waar ik aanwezig was, was zeer gedisciplineerd en de kinderen krijgen tussendoor een zeer voedzame maaltijd, goede zaak! De strijkkralen en andere materialen worden enorm gewaardeerd en heel enthousiast ontvangen. Op de school bleek al gauw (en wat had ik mogen verwachten) dat ik met Spaans met de kinderen ook nog niet uit de voeten kan, op het moment dat de heel aanhankelijke kinderen voortdurend vragen stellen waar ik geen raad mee weet.
Vrijdag werden de oorspronkelijke plannen omgegooid en ben ik naar de voedselbank geweest om daar te helpen met de voorbereidingen voor het koken voor zo’n 100 daklozen. We waren met veel, dus er was niet overdreven veel werk. We hebben er ook helpen uitserveren. Ook hier krijgen ze een zeer voedzame maaltijd, bestaande uit gedoneerd eten. Alleen het aanwezige fruit wat we moesten snijden was naar mijn idee wel goeddeels rot. ’s Middags ben ik met een andere nieuwe vrijwilliger naar de universiteit geweest. We vonden de trip er naartoe wel wat avontuurlijk, maar die ging voorspoedig. We mogen op vrijdag gratis deelnemen aan een Spaanse les van twee uur, bedoeld voor buitenlanders. Het bleek te gaan om een klas Colombiaanse studenten en aanvankelijk ratelde de docent Spaans als een wilde. Ik moest al gauw opbiechten dat ik er geen woord van begreep. Dan wordt de les volledig aangepast op het niveau van de minst ervarene… ik was erg moe merkte ik en hoopte op niet te veel interactie. Daarentegen werd ik de hele les voor het bord gezet en leerden we ondermeer een aantal (deels nieuwe) manieren voor formele en informele begroetingen. Ik mocht de klas ook het Nederlands leren, ik geloof dat ze daarom wel meer begrip kregen voor het feit dat ik soms wat moeite had met de uitspraak. Het was in ieder geval geweldig om te doen! Daarna volgde vier dialogen waarbij ik vier dames moest begroeten en mezelf moest voorstellen. Nadat ik drie keer “muy bien, gracias” had geantwoord, dacht ik eens van antwoord te wisselen en kwam met het in Nederland geleerde “Voy tirando” (het gaat wel). Ik was al gewaarschuwd dat er soms in Spanje andere woorden gebruikelijk zijn dan in Zuid-Amerika. De klas viel uit in een schaterlach. Het scheen in Colombia iets te betekenen als “kom met me mee” in sexueel gerelateerde zin.
Daarna heb ik een klas Engels met de studenten (meer een hogeschool naar mijn idee qua niveau en qua soort onderwijs met heel veel contacturen) gevolgd. Daar werd ik opnieuw lijdend voorwerp van een gesprek over Nederland en werd ik vraagbaak. De studenten hingen aan mijn lippen, erg cool, maar het was ook wel erg intensief!
In het weekend mogen we onze eigen gang gaan. Vandaag was er toevallig een fair op de school voor blinde kinderen. Wij verkochten er eten, ik vraag me af of we uit de kosten zijn, maar het was in ieder geval een leuke fair met erg leuke activiteiten voor de kinderen. Vanmiddag heb ik erg rustig aan gedaan. Zometeen gaan we naar een disco en vieren we de verjaardag van een van de coördinatoren.
Er zijn nog een aantal projecten die ik nog niet bezocht heb. Komende week zal ik die bezoeken. Ik mag zelf kiezen welke projecten ik bezoek en wanneer dus ik zal kijken wat me aanspreekt en waar ik me de komende weken nuttig kan maken. Komende week zal ik ook nog wat (betaalde) Spaanse lessen volgen, dus dan hoop ik wat te leren wat ik gelijk kan toepassen op de projecten.
Afgelopen dinsdag ben ik vertrokken voor mijn grote avontuur van 12 weken in Bogota. Ik heb weinig vliegervaring en in je eentje reizen is dan best spannend. Zeker omdat ik twee keer moest overstappen, met naar mijn idee weinig overstaptijd en een hoop te regelen in Detroit, dus ik zag er een beetje tegenop, maar het ging zeer voorspoedig!
Het was wel wat confronterend toen ze me in Detroit bij de douane vroegen wat ik ging doen. Ik voorzag in de VS geen problemen, omdat ik gewoon op doorreis was, dus antwoordde naar waarheid dat ik vrijwilligerswerk ging doen in Colombia. “Oh en hoe weet je dan dat ze daar op je zitten te wachten?”.. toen ik daarop reageerde dat ik aangesloten was bij een organisatie was het voldoende.
In Colombia voorzag ik meer problemen. Je kunt Colombia in voor 90 dagen zonder visum voor toerisme en ook voor vrijwilligerswerk, maar als je zegt dat je vrijwilligerswerk gaat doen, schijnen ze nog wel eens moeilijk te doen, dus er werd geadviseerd om te zeggen dat ik aan het reizen was. Ik vond alleen mijn verhaal niet zo sterk, met twee koffers, eentje vol met speelgoed en een formulier waarop stond dat ik 84 dagen zou blijven, maar het leidde niet tot problemen.
Mijn eerste ervaring met de Colombianen was een zeer positieve. Toen ik het vliegtuig in Atlanta instapte zag ik dat ik het geluk had naast een zeer aantrekkelijke Colombiaanse te mogen zitten (mijn zwager attendeerde me vlak voor vertrek op een lijstje waar de Colombiaanse vrouwen in 2013 wereldwijd verkozen waren tot de meest aantrekkelijke en ik denk dat ze ook in 2014 weer kunnen meedingen om de prijzen..). Toen er nog een vrouwelijke leeftijdgenoot naast mij bleek te gaan zitten, was ik in de veronderstelling dat de dames vriendinnen waren, omdat de een de ander haar bagage op schoot nam en was ik bereid (met verdriet) mijn plaats in het midden af te staan. Dat bleek niet het geval, dus ik heb een prima reis gehad in het midden. Later werd de een niet helemaal lekker en kreeg van de ander haar persoonlijke flesje water en pilletjes aangereikt, ik vond er in ieder geval opvallend veel vriendelijkheid van uitgaan en dat is tot op heden ook mijn ervaring met andere Colombianen. Na een reis van bijna vierentwintig uur (overstappen maakt de reis wel erg lang, maar betaalbaar.. voor je gemoedstoestand kun je echter beter zo min mogelijk overstappen) werd ik opgepikt en kon meteen naar bed om ’s ochtends gelijk aan te sluiten bij het vrijwilligerswerkprogramma.
De jetlag lijkt mee te vallen, hoewel ik elke ochtend veel te vroeg wakker word. Woensdagochtend heb ik met twee andere nieuwe vrijwilligers (waarvan een Nederlander, dat had ik zeker niet verwacht!) een Engelse les gegeven over instrumenten aan blinde kinderen (klein groepje van drie blinde kinderen). Het was erg bijzonder en ik heb er een hoop van geleerd. ’s Middags was er een introductie/voorstelgesprek met de andere vrijwilligers en een rondje door de wijk waarin wij verblijven. Er zijn hier zo’n tien (uiterst aardige) vrijwilligers (van de VS, Australië, Portugal, Brazilië en dus Nederland) en een paar coördinatoren van het project zelf. We slapen in twee kamers met stapelbedden en niet overdreven veel ruimte voor bagage. Omdat wij verblijven in een relatief rijke wijk, omdat dat veilig is, en mede omdat er diverse projecten zijn en je natuurlijk niet overal dichtbij kan zitten is de reis met de propvolle bussen erg lang (gemiddeld zeker een uur). Er wordt voor ons (tot op heden goed) gekookt doordeweeks, dus dat is wel erg fijn. De communicatie in Engels, loopt zeker niet altijd soepel, maar ik red me wel.
Donderdag ben ik naar een, wat ik denk te mogen noemen, sloppenwijk geweest om op een door de VN opgerichte school samen met andere vrijwilligers met een kleuterklas met de strijkkralen te spelen. Het laatste gedeelte van de reis er naar toe, met een jeeptaxi heuvel op, was zeer avontuurlijk, je moest er echt inkruipen en zit er helemaal gebogen in, zeer oncomfortabel.
De klas waar ik aanwezig was, was zeer gedisciplineerd en de kinderen krijgen tussendoor een zeer voedzame maaltijd, goede zaak! De strijkkralen en andere materialen worden enorm gewaardeerd en heel enthousiast ontvangen. Op de school bleek al gauw (en wat had ik mogen verwachten) dat ik met Spaans met de kinderen ook nog niet uit de voeten kan, op het moment dat de heel aanhankelijke kinderen voortdurend vragen stellen waar ik geen raad mee weet.
Vrijdag werden de oorspronkelijke plannen omgegooid en ben ik naar de voedselbank geweest om daar te helpen met de voorbereidingen voor het koken voor zo’n 100 daklozen. We waren met veel, dus er was niet overdreven veel werk. We hebben er ook helpen uitserveren. Ook hier krijgen ze een zeer voedzame maaltijd, bestaande uit gedoneerd eten. Alleen het aanwezige fruit wat we moesten snijden was naar mijn idee wel goeddeels rot. ’s Middags ben ik met een andere nieuwe vrijwilliger naar de universiteit geweest. We vonden de trip er naartoe wel wat avontuurlijk, maar die ging voorspoedig. We mogen op vrijdag gratis deelnemen aan een Spaanse les van twee uur, bedoeld voor buitenlanders. Het bleek te gaan om een klas Colombiaanse studenten en aanvankelijk ratelde de docent Spaans als een wilde. Ik moest al gauw opbiechten dat ik er geen woord van begreep. Dan wordt de les volledig aangepast op het niveau van de minst ervarene… ik was erg moe merkte ik en hoopte op niet te veel interactie. Daarentegen werd ik de hele les voor het bord gezet en leerden we ondermeer een aantal (deels nieuwe) manieren voor formele en informele begroetingen. Ik mocht de klas ook het Nederlands leren, ik geloof dat ze daarom wel meer begrip kregen voor het feit dat ik soms wat moeite had met de uitspraak. Het was in ieder geval geweldig om te doen! Daarna volgde vier dialogen waarbij ik vier dames moest begroeten en mezelf moest voorstellen. Nadat ik drie keer “muy bien, gracias” had geantwoord, dacht ik eens van antwoord te wisselen en kwam met het in Nederland geleerde “Voy tirando” (het gaat wel). Ik was al gewaarschuwd dat er soms in Spanje andere woorden gebruikelijk zijn dan in Zuid-Amerika. De klas viel uit in een schaterlach. Het scheen in Colombia iets te betekenen als “kom met me mee” in sexueel gerelateerde zin.
Daarna heb ik een klas Engels met de studenten (meer een hogeschool naar mijn idee qua niveau en qua soort onderwijs met heel veel contacturen) gevolgd. Daar werd ik opnieuw lijdend voorwerp van een gesprek over Nederland en werd ik vraagbaak. De studenten hingen aan mijn lippen, erg cool, maar het was ook wel erg intensief!
In het weekend mogen we onze eigen gang gaan. Vandaag was er toevallig een fair op de school voor blinde kinderen. Wij verkochten er eten, ik vraag me af of we uit de kosten zijn, maar het was in ieder geval een leuke fair met erg leuke activiteiten voor de kinderen. Vanmiddag heb ik erg rustig aan gedaan. Zometeen gaan we naar een disco en vieren we de verjaardag van een van de coördinatoren.
Er zijn nog een aantal projecten die ik nog niet bezocht heb. Komende week zal ik die bezoeken. Ik mag zelf kiezen welke projecten ik bezoek en wanneer dus ik zal kijken wat me aanspreekt en waar ik me de komende weken nuttig kan maken. Komende week zal ik ook nog wat (betaalde) Spaanse lessen volgen, dus dan hoop ik wat te leren wat ik gelijk kan toepassen op de projecten.
-
05 Oktober 2014 - 09:45
Ineke Meeldijk:
Hoi Alex,
Gelukkig hadden we al eerder wat van je gehoord . Maar leuk om het wat uitgebreider te lezen.
Je hebt naar mijn idee in die paar dagen al ervaringen opgedaan voor een maand.
Heel veel succes daar, studeer ze met je Spaans en geniet ervan.
mama -
05 Oktober 2014 - 11:28
Leonie Meeldijk:
Heey broer,
Leuk om te lezen! Ik vraag me wel af hoe Ric aan deze informatie komt, maar fijn voor jou dat je al een paar aantrekkelijke Colombiaanse vrouwen hebt gezien ;-)!
Je krijgt wel een hoop verschillende dingen te zien zeg! Ben benieuwd bij welke projecten je je volledig gaat inzetten. Zijn er nog wat kralen en elastiekjes over of is alles al op?
Veel plezier, werkse en succes met de Spaanse lessen!
xxxx Leonie
-
05 Oktober 2014 - 12:36
Hanny Pater:
Wauw Alex, het lijkt wel of je er al een maand bent. Wat een indrukken. Kan me bedenken dat je je af en toe gesloopt voelt, maar zo te horen/zien...;) op zijn tijd tijd voor rust. Zo sta je zelf nb. in het middelpunt voor je het weet. Maar bedenk dat je daar wel 't meeste van leert! Geniet er van en we blijven je volgen!
Hartelijke groet,
Hanny -
05 Oktober 2014 - 12:38
Rianne Van Manen:
Hee Alex!
Wat geweldig om te lezen, meester Alex moet ik eigenlijk zeggen. Heel veel succes met je Spaanse lessen, lastige taal maar wel heel sexy. Dus superhandig voor als je terug bent! Ik ben benieuwd naar de inhoud van je andere projecten, fijn dat je ons zo op de hoogte houdt. Veel plezier in de disco.
Groetjes Rianne -
05 Oktober 2014 - 15:24
Maarten:
Hoop ervaringen Alex! Klinkt gaaf en het verkeerd gebruiken van bepaalde zinnen, daar leer je veel meer van dan van niets zeggen. Goede zaak dat je je eerst kunt oriënteren op te projecten, voor je je daar fulltime op in gaat zetten.
En die latina's mogen er zeker wezen. Daar moet je zeker ook een beetje van genieten! ;)
Veel plezier en succes in Colombia! -
06 Oktober 2014 - 19:57
Martijn:
Fantastische avonturen, ik hoop dat je nog veel mag mee maken. Geniet ervan. -
07 Oktober 2014 - 16:50
Margriet De Vries:
Hoi Alex,
Kijk ik op de site van de kerk, kan ik zomaar doorklikken naar jouw blog. Er is al heel wat gebeurd sinds je vertrok. Wat een indrukken! Ik word er al moe van als ik dat allemaal lees, dus ik kan me jouw vermoeidheid enigszins indenken. Veel succes bij alles wat je onderneemt en gaat ondernemen. Ik kijk uit naar je volgende berichten en neem ondertussen mijn petje voor je af.
Groeten, Margriet -
09 Oktober 2014 - 14:49
Alie:
Hoi Alex,
Wat enerverende binnenkomer: de ochtend na aankomst direct starten en in korte tijd al zoveel ervaringen op doen. Het tempo blijft vast zo hoog? Dat past natuurlijk wel weer een beetje bij je.
Ben je inmiddels al een beetje bedwelmd door de geuren, kleuren en geluiden van Colombia? En de vele kinderen die in alle wijken lijken rond te lopen? Werk te over, lijkt me zo, ook al is het maar een druppel op een gloeiende plaat. Maar belangrijk is: je DOET in ieder geval iets.
Een van de meest schrijnende dingen in Colombia vonden wij destijds de enorme tegenstelling tussen arm en rijk. Daar moet je wel bij slikken.
Ik vond het leuk om over je Spaanse les te lezen. Tsja, het macho-gehalte ligt hoog in Colombia en je gaat er in alle onschuld de mist mee in voor je er erg in hebt.
Blij was ik overigens wel een beetje dat je de opmerking 'voy tirando" niet speciaal van mij hebt, maar dat hij uit het boekje kwam. Ik kende deze tweede betekenis overigens niet, want anders had ik je natuurlijk wel gewaarschuwd. Hopelijk kon je er zelf toch ook een beetje om lachen.
Ja, inmiddels zul je alweer ontzettend veel meer beleefd hebben deze week. Ik verheug me er al op om je volgende verslag te lezen.
Succes verder met alles! Groetjes,
Alie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
