Me voy a volver loco
Blijf op de hoogte en volg Alex
01 November 2014 | Colombia, Bogota
Ik zal mijn titel verklaren (ik word gek).. we hebben een nieuwe huisgenoot en dat heeft nogal consequenties voor het slaapcomfort. Ik ben slechthorend en heb al gelange tijd last van een oorontsteking, dan kan ik geen gehoorapparaat dragen en hoor ik helemaal weinig. Voor het zwemmen heb ik oordoppen meegebracht. Ook als ik die in heb word ik meerdere malen per nacht wakker van luidruchtig gesnurk, ik moet er maar aan wennen, hij blijft precies even lang als ik..
Maandag hadden we een uitje met de abuelitas. We moesten op tijd aanwezig zijn. Toen we aankwamen liepen alle vrouwen rond in een rood soort van huispak, het associeerde qua uniform ook een beetje met een uitje met de vrouwengevangenis. Ze waren in ieder geval goed herkenbaar. Helaas was er wat misgegaan met de communicatie, dus de bus liet zo’n anderhalf uur op zich wachten (en ik ben niet zo geduldig). Ons werk bestond vandaag met name uit vrouwen in en uit de bus sjouwen. Het was een prachtige dag zowel voor de abuelitas als voor de vrijwilligers, toch een beetje een schoolreisje. Op de heenweg mocht ik naast het mooiste meisje van de klas zitten (overigens geen abuelita, maar een medevrijwilligster). We gingen lunchen in een goed visrestaurant van familie van Monica, onze hoofd coördinator, die dit uitje strak had georganiseerd (afgezien van de bus, maar dat heeft denk ik niet aan haar gelegen). Nadien gingen we naar een shoppingmall waar iedereen een ijsje kreeg en voor de bejaarde vrouwen die dat leuk vonden kon op en neer gegaan worden met de roltrap. Afsluitend een ronde door het park gedaan. We hebben flink lopen zeulen met rolstoelen, die ondermeer over trappetjes getild moesten worden. Het heeft me verbaasd hoeveel energie de meeste vrouwen nog hebben, om zo’n wandeling te maken. Ik duwde de rolstoel van de opa van Monica, die ook mee was, wat een geluksvogel tussen al die vrouwen. Ik denk dat ik zelf nooit overdreven veel aandacht heb geschonken aan mijn opa’s (en oma’s) en dit voelt toch een beetje als pay-back time. Bij terugkomst liep ik van achteruit de bus naar voren, waar de vrouwen zaten die uit de bus getild moesten worden. De urinegeur werd naar mate je verder naar voren liep steeds sterker. Ik was voornemens om het tilklusje aan een ander te laten, maar dit kwam uiteindelijk toch op mij neer. Na afloop vroeg ik me toch af wat voor vochtige plek ik op mijn arm had..
Dinsdag het daklozenproject weer eens bezocht. Flink mijn Spaans geoefend (stel er nog niet te veel bij voor) met lokale medevrijwilligers. Al een tijdje komt de vraag op waarom er zoveel meer mannen dakloos zijn (overal in de wereld overigens) dan vrouwen. Ik heb het bij de organisatie verschillende mensen gevraagd maar er werd geen duidelijke verklaring gegeven, als iemand het weet houd ik me aanbevolen.
Woensdag en donderdag heb ik voor het eerst de loombands gemaakt met de kinderen. Dat kenden ze al, ze kunnen het razendvlug met hun vingers, sommigen hadden er na een ochtendje vijftien om hun arm. Het is wel een beetje uitkijken, woensdag stond ik er in mijn eentje voor, de docent toont dan ook niet al te veel interesse meer en dan worden alle rubbertjes in de broekzakken gestopt om mee naar huis te nemen en moet ik er voor waken dat de ‘looms’ (in beperkte mate aanwezig), maar terugkomen aan het eind. Ook donderdag met zijn tweeën was het lastig reguleren. Het schijnt hier ook te koop te zijn en het is niet zo duur materiaal, dus ik maak me er maar niet te druk om.
Woensdagavond heb ik eindelijk mijn Nederlandse huiswerk afgerond. Wel een beetje afzien om dat hier te maken en de leuke activiteiten te moeten overslaan dus dat heb ik dan maar gevierd met een fles champagne. Donderdagavond zijn we naar de karaoke-bar geweest. Een specialiteit, maar helaas was de keus in Engelstalige nummers erg beperkt. Celine Dion met “My heart will go on” was tekstueel wel goed maar sloot totaal niet aan bij de dancemuziek eronder en was dus niet te doen en deze Candle in the wind versie van Elton John kende ik ook niet.. de Macarena was ook lastiger dan gedacht, Allejandro (Ricardo) (mijn nickname hier) van Lady Gaga was dan wel weer erg vermakelijk, maar we moeten nog flink oefenen willen we de Colombiaanse karaoke-profs evenaren, ik ga deze week maar flink oefenen op het Spaanstalige oeuvre van Laura Pausini, want vanaf nu is de donderdagavond gebombardeerd tot “karaoke-thursday”.
Vrijdag wezen kijken bij het Soacha-project, er was een familiedag en er waren een hoop activiteiten waaronder het toneelstuk van de Tell tale heart. Ze hadden het mooi aangekleed en er werd leuk gespeeld, er werd niet zo luid gesproken, dus de Engelse uitspraak viel lastig te beoordelen. Daarnaast was er onder meer een goede schoolband en een gaaf dansoptreden op “Thriller” van Michael Jackson. Verder flink fanatiek gevoetbald (het gaat al iets beter!). ’s Avonds hebben we halloween gevierd. Ik was Zorro, associeert mij niet echt met halloween maar hier is het meer een soort carnaval. En het wordt groots gevierd. In de uitgaanswijk vlak bij ons appartement was het een drukte vergelijkbaar met Koninginnedag in Amsterdam/ Utrecht en het gros was verkleed.
Verder is het regenseizoen serieus aan de gang. In de loop van de middag begint het met bakken uit de hemel te storten. De wegen kunnen het niet aan en als je niet oppast en te dicht langs de straat loopt krijg je de volle lading over je heen..
Deze week helaas vergeten mijn fototoestel mee te nemen naar de projecten, dus niet echt beeldmateriaal.
-
01 November 2014 - 23:28
Leonie:
Leuk verhaal weer Alex! Gelukkig maken je mede vrijwilligers (de dames) genoeg foto's waar je in getagd wordt. Dat valt mama ook op op Facebook -
02 November 2014 - 00:40
Mama :
ja, dan moet je blind zijn om het niet te zien. Toch?
Veel succes met instuderen van de Spaanse Laura Pausini nummers en gelukkig voor je dat de 24.000 strijkkralen zijn aangekomen :)
Succes verder, mama
-
02 November 2014 - 13:56
Ineke Jansen:
Go, Alex, tot mijn schande moet ik bekennen dat ik nu pas op je site gekeken heb. Dankzij je moeder die ik vrijdag even sprak en vroeg hoe het met jou ging. Ik had dus even veel leeswerk in een keer. Maar ik sta er van te kijken wat je allemaal al hebt meegemaakt. Veel goede en mooie dingen maar soms ook dingen die niet zo leuk zijn, zoals het stelen van je telefoon. In ieder geval wens ik je nog heel veel succes. Geniet er ook van en hopelijk kun je nog veel mooie dingen daar doen voor de kinderen en de mensen.
Groeten van Ineke Jansen -
02 November 2014 - 14:11
Margriet De Vries:
Je nieuwe verhaal heb ik weer met veel belangstelling gelezen. Ik realiseerde me vanmorgen ineens dat je al een maand weg bent. Als ik het allemaal zo lees, burger je al aardig in. Keep up the good work!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley