Yo tengo un bigote
Blijf op de hoogte en volg Alex
08 November 2014 | Colombia, Bogota
Maandag was weer een nationale feestdag, ik geloof dat Nederland over de wereld gezien een van de minste feestdagen heeft, maar ik vermoed dat Colombia ergens bovenaan de ranking zit. Wij hebben ons in ieder geval vermaakt met een graffiti-tour door de kleurrijke Candalaria-wijk. In Colombia kun je niet worden bestraft als je graffiti gebruikt, daarom zie je het overal. Ook een hoop hele mooie decoraties. Aansluitend heb ik in mijn eentje Monserrate rennend beklommen. Of om eerlijk te zijn, het was ook (groten)deels stevig doorwandelend. Omdat het zo ontzettend steil is en heel hoog, is het heel zwaar, maar ook heel gaaf (start is op ca. 2650 meter en Monserrate ligt op ca. 3100 meter), 480!! hoogtemeters in 2,2 km, 30 minuten). Volgende week maar weer proberen!
Dinsdag naar het daklozenproject geweest en het ‘little heroes’-project. We speelden het spel djanga (toren waar je steeds een plankje uit moet trekken) met wat ik dacht dat een van de patiënten / bewoners was.. maar dat bleek na afloop een vrijwilliger. Uiteindelijk ook nog wel met een bewoner gespeeld.
Woensdag heb ik wat Nederlandse spelletjes uitgeprobeerd: Koekhappen.. ontbijtkoek is iets typisch Nederlands en met cake blijkt het toch wat lastiger, omdat het afbreekt. Dus ik had ruim twintig cakes compleet ingepakt met touwtjes zodat ze niet konden breken. We speelden het met iets te jonge kinderen die het nog niet zo goed begrepen, dus uiteindelijk maar weer alles uitgepakt en uitgedeeld. Ballontrappertje vonden ze aanvankelijk ook wat zonde, ze wilden de ballon bewaren, maar toen ik uitlegde dat ik er nog vijfhonderd op voorraad had, werd dit wel leuk gespeeld.
Donderdag opnieuw de spelletjes geprobeerd met de oudere kinderen. Ballontrappertje werd niet heel goed begrepen door mijn vertaler, dus dat liep mis, maar het koekhappen was een groot succes, dus ik was erg blij. Daarnaast hebben we gebasketbald, een van mijn medevrijwilligers heeft gebasketbald in de eerste divisie in de VS (waaruit geselecteerd wordt voor de MBA). Verder kwam er een Christelijke toneelgroep langs om een toneelstuk uit te voeren. De strekking van het toneelstuk was dat er een aantal superhelden waren, maar die mankeerden allemaal wel iets. Jezus was de echte superheld. Maar de keuze voor de superhelden was op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Tussen superwoman en Zorro zat ook Hitler. We hebben nog even geïnformeerd of we het toneelstuk wel echt begrepen, dat bleek toch het geval, kennelijk wordt er in Zuid-Amerika toch iets anders naar de geschiedenis gekeken.
Vrijdag naar de gevangenis geweest om met buitenlandse gevangenen te spreken. Nog nooit zo’n veiligheidscontrole ondergaan. Van te voren waren onze namen en paspoortgegevens al doorgegeven. Ter plekke moesten we onze originele paspoorten laten zien die uitvoerig werden geregistreerd, wat geruime tijd in beslag nam. Dus ik maakte een grapje over de vier volgende controles.. maar het bleken er slechts drie waarbij de tweede de meest uitvoerige zou zijn. Bij elke controle kregen we een stempel en een extra onzichtbare stempel die bij terugkomst met een scanner gemeten werd. Bij de tweede controle werden we gefouilleerd en nog een keer. En moesten we door een protectiepoortje en toen die afging ook op een metaaldetectorstoel (nooit eerder gezien). We moesten onze paspoorten afgeven en er werden meerdere vingerafdrukken genomen, die bij terugkomst gematcht werden. Bij de volgende controle werden we op stoelen gezet. We hadden wat tassen meegenomen met spullen voor een aantal gevangenen. Ze moeten voor alles betalen, vooral douchegel en tandpasta zijn geliefd. Mijn Poolse coördinator en een Poolse kennis die hier woont hadden een Pools boek meegenomen op verzoek van een Poolse gevangene. Het risico dat een Pools boek gestolen wordt om geld mee te verdienen om spullen mee te kopen wordt niet zo groot geschat. De tassen en kleding werden uitvoerig door drugshonden besnuffeld en vervolgens werden we nog een keer gefouilleerd waarbij ook het betasten van het scrotum niet werd geschuwd.
We liepen door een gang langs diverse overvolle cellen, waarbij de mensen tussen de tralies hingen om met name onze vrouwelijke vrijwilligers te aanschouwen, te vragen om de gewenste douchegel of eventueel iets te proberen te verkopen dat ze gemaakt hadden bij een van de workshops. We liepen tussen tientallen gevangen die ook in de gang liepen door, langs cellen met halloweendecoraties, dat gaf een duistere uitstraling. Het is echt hoe je een Zuid-Amerikaanse gevangenis zou voorstellen waar je in te recht zou komen na een poging tot drugssmokkel. De meest indrukwekkende ervaring tot dusver in Colombia!
Daarna workshops bezocht waar mannen zeer bijzondere houten decoraties maakten en toen de gelegenheid gehad om met gevangenen te praten. Ik sprak met een Amerikaanse gevangene, die twintig jaar in Nederland heeft gewoond en werkte in de modewereld, waar hij voor gerenommeerde modegaleries werkte. Hij sprak “vreselijk” Nederlands, dus de communicatie was in Engels. Uiterst aardige man, die geld nodig had en makkelijk geld wilde verdienen met het smokkelen van drugs. Daarvoor zit hij inmiddels 72 maanden hier in de gevangenis. Hij zou eigenlijk vrij moeten komen, maar vanwege een staking bij het juridisch personeel loopt zijn zaak vertraging op. Natuurlijk kende hij de risico’s, als hij niet gepakt was geweest had hij op onrechtvaardige manier een hoop geld verdiend, dus ik weet niet of medelijden op zijn plaats is, maar het is fijn om deze mensen waar geen aandacht naar uitgaat wat aandacht te kunnen geven. Hij was zeer te spreken over het werk van de Nederlandse ambassade hier en wilde zeker weer terugkeren naar Nederland, hoewel hij zich ergerde aan de vele koffiepauzes. Volgende keer zal ik de Vogue en de Vanity Fair voor hem meenemen, maar hopelijk is ie dan al vrij. Ook is er iemand van Curaçao die wel goed Nederlands spreekt, helaas niet gesproken, dus heb hem beloofd dat ik hem de volgende keer zal spreken. Helaas gaan we maar een keer per maand.
Verder is het Movember. Ik ben sinds maandag gestopt met scheren. In Zuid-Amerika zijn de regels iets anders. Ik moet ook mijn baard laten groeien en ook het scheren van benen is uit den boze.
Dinsdag naar het daklozenproject geweest en het ‘little heroes’-project. We speelden het spel djanga (toren waar je steeds een plankje uit moet trekken) met wat ik dacht dat een van de patiënten / bewoners was.. maar dat bleek na afloop een vrijwilliger. Uiteindelijk ook nog wel met een bewoner gespeeld.
Woensdag heb ik wat Nederlandse spelletjes uitgeprobeerd: Koekhappen.. ontbijtkoek is iets typisch Nederlands en met cake blijkt het toch wat lastiger, omdat het afbreekt. Dus ik had ruim twintig cakes compleet ingepakt met touwtjes zodat ze niet konden breken. We speelden het met iets te jonge kinderen die het nog niet zo goed begrepen, dus uiteindelijk maar weer alles uitgepakt en uitgedeeld. Ballontrappertje vonden ze aanvankelijk ook wat zonde, ze wilden de ballon bewaren, maar toen ik uitlegde dat ik er nog vijfhonderd op voorraad had, werd dit wel leuk gespeeld.
Donderdag opnieuw de spelletjes geprobeerd met de oudere kinderen. Ballontrappertje werd niet heel goed begrepen door mijn vertaler, dus dat liep mis, maar het koekhappen was een groot succes, dus ik was erg blij. Daarnaast hebben we gebasketbald, een van mijn medevrijwilligers heeft gebasketbald in de eerste divisie in de VS (waaruit geselecteerd wordt voor de MBA). Verder kwam er een Christelijke toneelgroep langs om een toneelstuk uit te voeren. De strekking van het toneelstuk was dat er een aantal superhelden waren, maar die mankeerden allemaal wel iets. Jezus was de echte superheld. Maar de keuze voor de superhelden was op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Tussen superwoman en Zorro zat ook Hitler. We hebben nog even geïnformeerd of we het toneelstuk wel echt begrepen, dat bleek toch het geval, kennelijk wordt er in Zuid-Amerika toch iets anders naar de geschiedenis gekeken.
Vrijdag naar de gevangenis geweest om met buitenlandse gevangenen te spreken. Nog nooit zo’n veiligheidscontrole ondergaan. Van te voren waren onze namen en paspoortgegevens al doorgegeven. Ter plekke moesten we onze originele paspoorten laten zien die uitvoerig werden geregistreerd, wat geruime tijd in beslag nam. Dus ik maakte een grapje over de vier volgende controles.. maar het bleken er slechts drie waarbij de tweede de meest uitvoerige zou zijn. Bij elke controle kregen we een stempel en een extra onzichtbare stempel die bij terugkomst met een scanner gemeten werd. Bij de tweede controle werden we gefouilleerd en nog een keer. En moesten we door een protectiepoortje en toen die afging ook op een metaaldetectorstoel (nooit eerder gezien). We moesten onze paspoorten afgeven en er werden meerdere vingerafdrukken genomen, die bij terugkomst gematcht werden. Bij de volgende controle werden we op stoelen gezet. We hadden wat tassen meegenomen met spullen voor een aantal gevangenen. Ze moeten voor alles betalen, vooral douchegel en tandpasta zijn geliefd. Mijn Poolse coördinator en een Poolse kennis die hier woont hadden een Pools boek meegenomen op verzoek van een Poolse gevangene. Het risico dat een Pools boek gestolen wordt om geld mee te verdienen om spullen mee te kopen wordt niet zo groot geschat. De tassen en kleding werden uitvoerig door drugshonden besnuffeld en vervolgens werden we nog een keer gefouilleerd waarbij ook het betasten van het scrotum niet werd geschuwd.
We liepen door een gang langs diverse overvolle cellen, waarbij de mensen tussen de tralies hingen om met name onze vrouwelijke vrijwilligers te aanschouwen, te vragen om de gewenste douchegel of eventueel iets te proberen te verkopen dat ze gemaakt hadden bij een van de workshops. We liepen tussen tientallen gevangen die ook in de gang liepen door, langs cellen met halloweendecoraties, dat gaf een duistere uitstraling. Het is echt hoe je een Zuid-Amerikaanse gevangenis zou voorstellen waar je in te recht zou komen na een poging tot drugssmokkel. De meest indrukwekkende ervaring tot dusver in Colombia!
Daarna workshops bezocht waar mannen zeer bijzondere houten decoraties maakten en toen de gelegenheid gehad om met gevangenen te praten. Ik sprak met een Amerikaanse gevangene, die twintig jaar in Nederland heeft gewoond en werkte in de modewereld, waar hij voor gerenommeerde modegaleries werkte. Hij sprak “vreselijk” Nederlands, dus de communicatie was in Engels. Uiterst aardige man, die geld nodig had en makkelijk geld wilde verdienen met het smokkelen van drugs. Daarvoor zit hij inmiddels 72 maanden hier in de gevangenis. Hij zou eigenlijk vrij moeten komen, maar vanwege een staking bij het juridisch personeel loopt zijn zaak vertraging op. Natuurlijk kende hij de risico’s, als hij niet gepakt was geweest had hij op onrechtvaardige manier een hoop geld verdiend, dus ik weet niet of medelijden op zijn plaats is, maar het is fijn om deze mensen waar geen aandacht naar uitgaat wat aandacht te kunnen geven. Hij was zeer te spreken over het werk van de Nederlandse ambassade hier en wilde zeker weer terugkeren naar Nederland, hoewel hij zich ergerde aan de vele koffiepauzes. Volgende keer zal ik de Vogue en de Vanity Fair voor hem meenemen, maar hopelijk is ie dan al vrij. Ook is er iemand van Curaçao die wel goed Nederlands spreekt, helaas niet gesproken, dus heb hem beloofd dat ik hem de volgende keer zal spreken. Helaas gaan we maar een keer per maand.
Verder is het Movember. Ik ben sinds maandag gestopt met scheren. In Zuid-Amerika zijn de regels iets anders. Ik moet ook mijn baard laten groeien en ook het scheren van benen is uit den boze.
-
08 November 2014 - 09:26
Greet Van 't Slot :
Hoi Alex,
Je bent wel in een gruwelwereld beland. Gelukkig dat de meeste plekken die jullie wilden bezoeken in ieder geval nog bereikbaar waren, waardoor je even de mensen een menselijk gezicht kon geven. heel belangrijk.
Je kunt de hele ceremonie van contrôles relativeren door er een grap over te maken! Ik denk dat dat de enige manier is om het in zo'n land vol te houden. Vandaag ontmoet ik de Crivitzers in Bunnik. Met hen vieren we morgen de val van de Muur, precies 25 jaar geleden. Ik herinner me ook nog de strenge, soms hilarische contrôles bij de grensovergangen die checkpoints XXL waren, en vooral de mensonwaardige situaties waarin men leefde en werkte. Het is voorbij en Duitsland weer één land. Hopelijk verandert er ooit iets in Colombia. Jullie leveren in ieder geval een kleine bijdrage door de mensen echt mens te laten zijn.
Veel succes en plezier!
Groetjes, Greet -
08 November 2014 - 11:10
Ineke Meeldijk:
Hoi Alex,
Weer een mooi verhaal gelezen. Inderdaad lijken de controles wel op de vroegere oostblok-controles zoals Greet reageerde. Daarvan herinner ik me ook de veelal onnodige lange wachttijden, zoals 3 uur wachten tot je je paspoort terugkreeg en dan af en toe weer een ander geuniformeerde man met geweer en dreigende blik in je auto kijken e.d. Vreselijk.
In Colombia hebben ze wel stevig hun best gedaan om alles op te leuken met de graffiti, er zijn echt kunstenaars bij. leuke foto's.
Succes verder met spelletjes als koekhappen. Lieve groeten, mama -
08 November 2014 - 13:53
Margriet De Vries:
Hallo Alex,
Ik kan me voorstellen dat het gevangenisbezoek tot nu toe de meeste indruk op je maakt. Het lezen over je bezoek vind ik indrukwekkend, maar ook je andere verhalen komen wel binnen. Wat maak jij veel mee. Maar uiteindelijk gaat het, denk ik, om de ontmoeting van mens tot mens. Daar lever jij samen met de andere vrijwilligers een bijdrage aan!
Een hartelijke groet, Margriet -
08 November 2014 - 16:38
Leonie:
Gaaf verhaal weer, leuke foto's en vette grafitti! Lijkt me heel bijzonder / indrukwekkend om door zo'n gevangenis te lopen en met de gevangene te mogen praten! Ik ben wel benieuwd volgende week naar je snor / baard, graag ook wat foto's tegen die tijd daarvan -
08 November 2014 - 18:04
Maarten:
Indrukwekkend verhaal van al die gevangenen! Lijkt me heftig om te zien. Terecht dat je stelt dat medelijden voor drugssmokkelaars wellicht niet het juiste woord is, maar goed dat er wel aandacht is voor deze mensen. Uiteindelijk zal dat de terugkeer in de maatschappij mijn inziens alleen maar verbeteren.
Zal die metaaldetectorstoel niet bedoeld zijn voor mensen die zaken naar binnen willen smokkelen via 'de achterdeur'?
En ik ben benieuwd naar je baard ... misschien moet je die laten staan tot en met de kerst, zodat wij 'm ook kunnen aanschouwen!
Houd je taai en geniet er van! -
08 November 2014 - 22:24
Leonie :
Mijn reactie was maar half geplaatst zie ik nu..
Leuk die hardloopactiviteit, pap en ik doen volgende week de 7-heuvelenloop. Gok dat dat iets minder hoogtemeters zijn.. Succes met je vrijwilligerswerk en geniet ervan! Xxx Leonie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
