Trabajé mucho como voluntario
Blijf op de hoogte en volg Alex
25 Oktober 2014 | Colombia, Bogota
Zaterdagavond ben ik naar een nieuw daklozenproject geweest. We verzamelden rond 21:00 uur en er waren zo’n 45 vrijwilligers. Vanuit de verzamelplek zijn we naar twee daklozengemeenschappen gereden per auto om daklozen te bezoeken. Het idee is om met hen te praten en hen aandacht te geven, zodat ze weten dat ze gewaardeerd worden, daarnaast krijgen ze ook te eten. De eerst plek was een wat donkere straat en de ander op een groot plein. Ik had iemand bereid gevonden het een en ander te vertalen. Ik heb bijzondere verhalen aangehoord. Ik begreep dat de meeste daklozen proberen wat geld bij elkaar te verzamelen door recyclebare producten te verzamelen, veel zijn drugsverslaafd. Het leven op straat is erg vermoeiend. De aandacht van deze vrijwilligers wordt erg door hen gewaardeerd en de daklozen vonden het leuk om een vriend vanuit Nederland te hebben. Rond 1 uur ging de vrijwilligersgroep nog naar een derde locatie, maar wij vonden het toen wel mooi geweest.
Zondag was het eindelijk zo ver! We hebben een tandum kunnen huren, of om precies te zijn, hij was gratis (promotieactiviteit) en hebben gebruik gemaakt van de Cyclovia. Supergaaf, al die afgesloten wegen, met alleen maar fietsers en heel veel hardlopers, zeker iets wat ik graag in Utrecht ook gerealiseerd zie (al is het maar een keertje per jaar). Ook maar ingeschreven voor een 15-km wedstrijd eind november in Bogota.
Maandag hebben we het daklozenproject bezocht en ben ik nog even langs geweest bij de abuelitas. Onze hoofdcoördinator zit normaalgesproken in Cartagena (in het noorden van Colombia), maar was nu over om onze projecten te bezoeken. We gingen er met haar auto naar toe. De auto had bulletproof-glas, wel zo veilig (volgens eigen zeggen omdat ze gewerkt had voor een museum en galeries af moest). De terugweg verliep echter niet zo soepel omdat ze er achter kwam dat ze haar sleutels had afgegeven en degene met haar sleutels inmiddels aan de andere kant van de stad zat.. na veel geduld heus weer goed gekomen.
Dinsdag voor het eerst naar het Soacha-project geweest. Dat is een grote school (zowel basis- als middelbaar onderwijs). Het ligt in de buurt van de Florida-school. Iets lager op de heuvel, hoe hoger je gaat, hoe armoediger de huisjes, maar er schijnen een hoop kinderen uit de Florida-wijk te komen. De kinderen hebben allemaal braaf hun uniformpje aan met hoog opgetrokken kousen. Eindelijk hebben we gevoetbald. Ik bakte er helemaal niks van: de panna’s vlogen om mijn oren (voor de voetballeek: een panna is het door de benen gespeeld worden van de bal en het is in het voetbal het meest denigrerende wat je kunt overkomen).
Ik was er nog niet geweest, omdat het project meer geënt is op echt les geven en ik dacht dat mijn toegevoegde waarde daar beperkt zou zijn, maar dat viel erg mee en ik vond het een hele gave dag. Ik heb geholpen met een Engelse klas, waarbij twee medevrijwilligers een toneelspel (the tell-tale heart) hadden voorbereid van Edgar Allan Poe (welke ik alleen ken als code-woord uit het Lance Armstrongtijdperk voor EPO, dus het was leuk nu iets van hem te lezen). Wij hielpen de kinderen in subgroepjes met de uitspraak van hun tekst. De medevrijwilligers waren onder de indruk van het kind dat ik begeleidde, dus ik was tevreden.
Woensdag het daklozenproject bijgewoond en samen met onze kok Rosa wat spellen gekocht. Helaas is hier niet zo iets als een grote Intertoys, althans ik dacht zoiets gezien te hebben onderweg naar een project, maar weet niet meer waar.. het was me soms wat moeilijk verstaanbaar maken omdat Rosa geen woord Engels spreekt (volgens mij had ze de opdracht van mijn coördinator meegekregen om een hoop Spaans te praten) maar we hebben samen leuke dingen kunnen kopen voor de diverse projecten: monopolie, mens erger je niet, 2 simpele spelcomputers, een Nike bal, badmintonrackets, twister, vier zakken knikkers en een puzzel, twee andere spellen waarvan ik de naam niet ken en dat voor ruim veertig euro’s, niet gek denk ik!
Donderdag voorlopig voor de laatste keer strijkkralen gedaan in Florida, want ze zijn praktisch op! Maar een nieuwe lading is onderweg vanuit Nederland.
Vrijdag op bezoek geweest bij de abuelitas. Schoongemaakt, veel wortels gesneden, weinig gelegenheid voor aandacht voor de dames. Ik had mijn spelcomputers meegenomen maar daar werd weinig van begrepen, de geluidjes waren wel leuk. Ook had ik de kubus meegenomen waarvan ik de naam dus niet weet, met aan elke zijde 9 vlakjes met verschillende kleurtjes welke je dan bijelkaar moet puzzelen, vond ik bij mijn oma altijd mooi om te doen, dus was leuk om mee te nemen, wie weet hoe het heet mag het zeggen! Ha daar was dan eindelijk iemand leuk mee aan het spelen.. dacht ik.. tot ie in duizend stukjes uit elkaar viel. Tenminste twee bitchfights tussen twee bejaarde vrouwen gezien, eentje met een keukenmes, dat is best een aardig schouwspel. Aansluitend naar het zwembad geweest voor de zwemles met de blinde kinderen. Een trip van anderhalf uur er naar toe. Daar een half uur moeten wachten voor een lesje van misschien dertig minuten en weer anderhalf uur terug.. Afgelopen avonden flink geoefend met de loombands, ik ben er klaar voor om er komende week mee aan de slag te gaan! Dit weekend staat er helaas huiswerk voor de beroepsopleiding notariaat op de agenda.. meer foto's op komst.
Zondag was het eindelijk zo ver! We hebben een tandum kunnen huren, of om precies te zijn, hij was gratis (promotieactiviteit) en hebben gebruik gemaakt van de Cyclovia. Supergaaf, al die afgesloten wegen, met alleen maar fietsers en heel veel hardlopers, zeker iets wat ik graag in Utrecht ook gerealiseerd zie (al is het maar een keertje per jaar). Ook maar ingeschreven voor een 15-km wedstrijd eind november in Bogota.
Maandag hebben we het daklozenproject bezocht en ben ik nog even langs geweest bij de abuelitas. Onze hoofdcoördinator zit normaalgesproken in Cartagena (in het noorden van Colombia), maar was nu over om onze projecten te bezoeken. We gingen er met haar auto naar toe. De auto had bulletproof-glas, wel zo veilig (volgens eigen zeggen omdat ze gewerkt had voor een museum en galeries af moest). De terugweg verliep echter niet zo soepel omdat ze er achter kwam dat ze haar sleutels had afgegeven en degene met haar sleutels inmiddels aan de andere kant van de stad zat.. na veel geduld heus weer goed gekomen.
Dinsdag voor het eerst naar het Soacha-project geweest. Dat is een grote school (zowel basis- als middelbaar onderwijs). Het ligt in de buurt van de Florida-school. Iets lager op de heuvel, hoe hoger je gaat, hoe armoediger de huisjes, maar er schijnen een hoop kinderen uit de Florida-wijk te komen. De kinderen hebben allemaal braaf hun uniformpje aan met hoog opgetrokken kousen. Eindelijk hebben we gevoetbald. Ik bakte er helemaal niks van: de panna’s vlogen om mijn oren (voor de voetballeek: een panna is het door de benen gespeeld worden van de bal en het is in het voetbal het meest denigrerende wat je kunt overkomen).
Ik was er nog niet geweest, omdat het project meer geënt is op echt les geven en ik dacht dat mijn toegevoegde waarde daar beperkt zou zijn, maar dat viel erg mee en ik vond het een hele gave dag. Ik heb geholpen met een Engelse klas, waarbij twee medevrijwilligers een toneelspel (the tell-tale heart) hadden voorbereid van Edgar Allan Poe (welke ik alleen ken als code-woord uit het Lance Armstrongtijdperk voor EPO, dus het was leuk nu iets van hem te lezen). Wij hielpen de kinderen in subgroepjes met de uitspraak van hun tekst. De medevrijwilligers waren onder de indruk van het kind dat ik begeleidde, dus ik was tevreden.
Woensdag het daklozenproject bijgewoond en samen met onze kok Rosa wat spellen gekocht. Helaas is hier niet zo iets als een grote Intertoys, althans ik dacht zoiets gezien te hebben onderweg naar een project, maar weet niet meer waar.. het was me soms wat moeilijk verstaanbaar maken omdat Rosa geen woord Engels spreekt (volgens mij had ze de opdracht van mijn coördinator meegekregen om een hoop Spaans te praten) maar we hebben samen leuke dingen kunnen kopen voor de diverse projecten: monopolie, mens erger je niet, 2 simpele spelcomputers, een Nike bal, badmintonrackets, twister, vier zakken knikkers en een puzzel, twee andere spellen waarvan ik de naam niet ken en dat voor ruim veertig euro’s, niet gek denk ik!
Donderdag voorlopig voor de laatste keer strijkkralen gedaan in Florida, want ze zijn praktisch op! Maar een nieuwe lading is onderweg vanuit Nederland.
Vrijdag op bezoek geweest bij de abuelitas. Schoongemaakt, veel wortels gesneden, weinig gelegenheid voor aandacht voor de dames. Ik had mijn spelcomputers meegenomen maar daar werd weinig van begrepen, de geluidjes waren wel leuk. Ook had ik de kubus meegenomen waarvan ik de naam dus niet weet, met aan elke zijde 9 vlakjes met verschillende kleurtjes welke je dan bijelkaar moet puzzelen, vond ik bij mijn oma altijd mooi om te doen, dus was leuk om mee te nemen, wie weet hoe het heet mag het zeggen! Ha daar was dan eindelijk iemand leuk mee aan het spelen.. dacht ik.. tot ie in duizend stukjes uit elkaar viel. Tenminste twee bitchfights tussen twee bejaarde vrouwen gezien, eentje met een keukenmes, dat is best een aardig schouwspel. Aansluitend naar het zwembad geweest voor de zwemles met de blinde kinderen. Een trip van anderhalf uur er naar toe. Daar een half uur moeten wachten voor een lesje van misschien dertig minuten en weer anderhalf uur terug.. Afgelopen avonden flink geoefend met de loombands, ik ben er klaar voor om er komende week mee aan de slag te gaan! Dit weekend staat er helaas huiswerk voor de beroepsopleiding notariaat op de agenda.. meer foto's op komst.
-
25 Oktober 2014 - 17:27
Steven:
Hoi Lex,
Weer een mooi verhaal. Dat ding heet een Rubik's cube. Toch vind ik dat je verhaal niet zo aansluit bij de Facebook foto's met al die dames er op. Wellicht iets om volgend verhaal wat over uit de doeken te doen...? ;-) -
25 Oktober 2014 - 19:00
Jannie:
Leuk Alex om al jouw belevenissen te lezen.
En wat die kubus betreft ... het is de Rubiks kubus. -
25 Oktober 2014 - 19:02
Jannie:
Tja, Steven was mij voor. Niet gezien. -
25 Oktober 2014 - 19:29
Ricardo:
Hee Alex! Leuk om al je verhalen te lezen! Misschien binnenkort maar een potje oefenen, anders blijf je maar panna's krijgen! Geniet nog van je geweldige avontuur! -
25 Oktober 2014 - 23:51
Hans:
Hee Alex,
De daklozen krijgen veel aandacht zo te lezen. Met 45 vrijwilligers tegelijk nogal liefst. Waar komen die allemaal vandaan, zeg? Goed werk.
Als de loombandjes net zo snel gaan als de strijkkralen dan ben je snel door alles heen van je extra koffer met speelgoed.
Nooit gedacht trouwens dat uitgerekend jij nog eens Engelse les zou gaan geven!
Succes maar weer. -
26 Oktober 2014 - 12:28
Rianne:
Maar Alex wij kennen toch wel een ambtenaar in Utrecht die de straat even voor ons afzet? Misschien niet elke week nee. Dus ik denk dat je een leuk project staat te wachten als je weer terug bent, Alex de schrik van de Utrechtse straten! -
26 Oktober 2014 - 16:31
Maarten:
Weer goed bezig Alex. Vooral dat project met die daklozen lijkt me heftig. Knap dat jullie dat doen en de mensen op die manier in hun waarde te laten, of juist weer 'waarde' te geven.
En een 15 km wedstrijd in Bogota, ga je die ook op de tandem doen? Succes! -
29 Oktober 2014 - 23:41
Margriet De Vries:
Heel bijzonder te lezen wat jij allemaal meemaakt en doet. En wat al dat heen en weer reizen en wachten betreft: je bent miljonair in minuten moet je maar denken. Ik ben trouwens erg nieuwsgierig naar de foto's waar je over spreekt. Ik zit n.l. niet op Facebook .....Al het goede. Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
