Chau Bogota!

Zondag was de 15-km wedstrijd, als alternatief voor de Zevenheuvelenloop. De start was beduidend later dan gepland, zo’n 25 minuten vertraagd. Zodoende was het effect van het inlopen wel een beetje weg. De wedstrijd georganiseerd door New Balance, was verder even strak georganiseerd als de wedstrijden in Nederland. Het was verplicht om in het verkregen shirt van de organisatie te starten, mooi souvenir! Beetje vreemd dat de VIPS vooraan konden starten, waar ogenschijnlijk minder snelle lopers tussen zaten (maar die frustratie heb ik in Nederland ook wel met business runners). Daardoor werden die bij de start overlopen door de snellere lopers. Verder weinig last van ondervonden, ik kon redelijk vooraan starten. De eerste helft liep wat moeizaam maar de tweede helft was strak. Het GPS-horloge dat ik leen gaf aan dat de eindsprint in 23,7 km/ uur ging, best cool. Het rennen op deze hoogte (2560 meter) is zwaar, maar ik ben tevreden met het resultaat: 1:07:10 uur (154ste van de 2398 deelnemers), ben benieuwd hoe de vorm zal zijn als ik terug ben in Nederland. Inmiddels gelezen dat boven de 1500 meter elke 300 meter de zuurstof voor 3% afneemt, dat houdt in dat er zo’n 10% minder zuurstofopname mogelijk is hier, echter na een week op hoogte acclimatiseert je lichaam daarvan, dus ik weet niet helemaal in welk perspectief je deze tijd moet zien. Ik las ook dat ik voor goede resultaten na op hoogte trainen na twee weken terug te zijn in Nederland een wedstrijd moet lopen, dus ik ben zeker van de partij tijdens de Florijn Winterloop (10EM).
Post scriptum: ik realiseer me pas dat de laatste weken in Cartagena niet op hoogte zijn.. dus mooi stukje theorie maar gaat wellicht helaas niet echt op en trainen in 35 graden…
De week van afscheid nemen van de projecten in Bogota is aangevangen. Maandag afscheid genomen van het daklozenproject. Dinsdag voor het laatst naar de abuelitas geweest en daar dan toch echt yahtzee gespeeld met een aantal dames. En zeker een dame begreep het spelletje de anderen opzeker niet, maar ze hadden allen lol en wij het meest. ’s Middags tussen de projecten door het wereldkampioenschap triatlon gezien op tv in een bar, in Nederland zelden op tv dus optimaal genoten. Aansluitend naar het Little Heroes project geweest, buiten gespeeld en monopoly gespeeld en ’s avonds ter ontspanning een typisch Colombiaans kegelspel, tejo, gespeeld. Je moet de kegel van afstand in een kleiwand gooien en je krijgt punten als je in de roos gooit, dan ontploft de roos met een harde klap. Ik had de meeste aanleg om de roos van de buren te benaderen. Bij ons ontplofte de roos maarliefst een keer. Evengoed veel lol gehad.
Woensdag was een frustrerende dag in Florida, maar uiteindelijk wel de zeepbaan kunnen voorbereiden voor donderdag, dus wel een voldaan gevoel. Afgelopen twee weken was de sfeer onder de vrijwilligers wat negatiever voor wat betreft het vrijwilligerswerk. De meeste vrijwilligers uitten hun ongenoegen. Het constructiewerkteam wilde graag een ander project, er werd ongenoegen geuit over de variëteit van het eten hier, de avondklok en ook over de Floridaschool was kritiek. Ik durfde nauwelijks meer toe te geven dat ik zelf erg tevreden ben over mijn rol hier. Het ligt ook aan het verwachtingspatroon wellicht. Ik had niet de illusie veel hoogstaande lessen in Spaans of Engels te kunnen geven en had de focus vooral op aandacht geven aan de daklozen, kinderen in de sloppenwijken en ouderen. Ik denk dat ik daar in geslaagd ben. Voorafgaand koos ik voor de variëteit in projecten met deze organisatie en dat heeft me steeds aangesproken en bovenal geniet ik van de leuke medevrijwilligers. Wel heb ik zo mijn suggesties meegegeven voor de Florida-school. Als wij een les willen geven, wordt dat niet van te voren gecommuniceerd en dan voelt het als de les van een docent overnemen. Dat kan beter. Als we een les geven is de docent veelal niet langer geïnteresseerd en loopt geregeld de klas uit. Dat is vervelend omdat het dan moeite kost de orde te houden. Ook lopen kinderen voortdurend de klas in en uit of doen andere activiteiten. Zeer irritant als je een les wilt geven. Hierover zouden afspraken gemaakt moeten worden met de docenten. En ik suggereerde om de docenten van de oudere klassen Engels te leren in plaats van een incidentele Engelse les aan de kinderen te geven, zodat zij de lessen structureel kunnen gaan geven. Voor de abuelitas heb ik aangegeven dat het fijn zou zijn om meer aandacht te kunnen geven aan de ouderen. Ik heb soms geprobeerd het schoonmaakwerk te ontlopen en mijn eigen plan te trekken, maar meestal werd ik vermaand door de zusters om toch schoon te maken en dan was er nog maar weinig gelegenheid voor een spelletje of iets anders.
Donderdag de zeepbaan gedaan in Florida. Helaas was er een bijzondere dag zonder lessen, waardoor niet echt afscheid genomen kon worden van de schoolkinderen met uitzondering van een enkeling. Wel is omgeroepen door de wijk dat we een activiteit hadden en zodoende was er voldoende animo en de kinderen die er waren, waren heel enthousiast. Het was er ook topweer voor!
Vrijdag de gevangenis bezocht. Mijn Amerikaans-Nederlandse vriend was heel blij met de Vogues en de Vanity Fairs. Ook sprak ik met een andere Nederlander (oorspronkelijk van Curaçao). Hij zit ook voor drugssmokkel, zoals zo’n beetje alle internationale gevangenen. Inmiddels drie jaar en nog drie jaar te gaan ook. Na 8 weken alleen maar Engels praten was het serieus nadenken over de Nederlandse zinnen, dus ik kon me goed voorstellen hoe het voor hem was! Ik zal proberen om zijn gezin wat door mij van hem gemaakte foto’s op te sturen en misschien valt te regelen dat zij foto’s toesturen naar mij en dat ik ze doorzet naar andere vrijwilligers die ze dan aan hem kunnen geven.
Verder heb ik na lang nadenken mijn zware verantwoordelijkheid genomen en van het geld van de kaartenmaakclub een degelijke voetbaltafel gekocht voor in de Florida-school. Ik denk zelf een erg leuke besteding. Het heeft even geduurd voordat ik besloot wat ik er van ging kopen, eerst wilde ik oriënteren voor welk project ik iets ging kopen en wat of wat zij nodig hadden en dan waar ik iets kwalitatief goeds kon kopen. We zijn niet in de mogelijkheid de voetbaltafel naar Florida op de berg te brengen, zodoende hebben we de tafel naar het kantoor van de Verenigde Naties gebracht en ik zal dus niet meer zien dat er mee gespeeld wordt maar heb er alle vertrouwen in dat de vrijwilligers het volgende week in elkaar zetten als het gebracht is. De zusters van de abuelitas hadden heel hard schoonmaakspullen nodig en een blikopener, maar mijn voorgangster, Susan, had de lat hoog gelegd door van het geld structurele dingen te kopen. Nu doe ik andersoortige projecten en heb ik er ook de nodige spelmaterialen voor gekocht, maar ik heb geprobeerd ook zoiets te bedenken. De abuelitas wensten een degelijke sinaasappelpers. We zijn er op uitgeweest, maar een degelijke pers bleek toch te duur. Uiteindelijk maar de blikopener gekocht. Hopelijk vind ik nog iets in de komende weken voor een goed project.
’s Avonds het Sinterklaasdobbelspel gespeeld met de vrijwilligers, gelijktijdig mijn afscheidsfeestje hier. De beste ouders die je kan wensen hadden een pakket opgestuurd met een hoop Sinterklaassnoepgoed en vormen om borstplaat te maken maar helaas is het niet op tijd aangekomen. Heel frustrerend als je al twee weken bij de post kijkt of het er bij zit en dan op de laatste mogelijkheid het er nog niet bij zit. Gelukkig had ik nog kruidnoten en Sinterklaaslollies bewaard en vond ik hier chocolademuntjes. Glühwein gemaakt en een hoop lol gehad. En uiteindelijk met flesjes cola,, chocola en een lego-dinosaurus naar huis gegaan, dus goed verwend!
Vanavond ga ik naar Cartagena. Het is daar de hele week 32 graden :-)